Browsing Tag

psychoterapeuta

Pomoc czy biznes, czyli jak to jest z kasą w zawodzie psychoterapeuty?

Czasem spotykam się z dyskusjami na temat wysokości opłat za sesje terapeutyczne. Zarówno klienci, jak i sami terapeuci mają wątpliwości, jaka kwota za sesję jest odpowiednia.

Za co tak naprawdę płacisz, kiedy idziesz do psychoterapeuty?

Psychoterapia to wyjątkowa profesja. Dla wielu psychoterapeutów, w tym dla mnie, jest to coś więcej niż praca. Wybierając ten zawód, kierowałam się silną potrzebą pomocy innym, zrozumienia drugiego człowieka i pewnego rodzaju poczuciem misji. Podchodzę do swojej pracy bardzo poważnie i z dużym zaangażowaniem.

Chcę zwrócić uwagę, że ścieżka dojścia do zawodu psychoterapeuty wymagała ode mnie długich lat nauki oraz wysokich nakładów finansowych – studia psychologiczne, następnie studium psychoterapii uzależnień oraz 4-letnia szkoła psychoterapii, wiele kursów i szkoleń. Dodatkowo praktyki i staże, za które w większości przypadków musiałam zapłacić. Ponadto psychoterapia własna oraz stała superwizja. To są ogromne koszty, ponieważ wszystkie szkoły psychoterapii są płatne.

Każda sesja terapeutyczna to czas, wiedza i doświadczenie, które wnoszę do procesu leczenia. Warto pamiętać, że moja praca, podobnie jak każda inna profesja, zasługuje na odpowiednie wynagrodzenie. Opłaty za sesje terapeutyczne nie są jedynie wynagrodzeniem za czas spędzony z klientem, ale także za lata edukacji, ciągłe szkolenia, superwizje i narzędzia, które stosuję w pracy.

Psychoterapeuci często balansują pomiędzy chęcią pomagania innym a koniecznością zarabiania na życie. Ważne jest, abyśmy mogli utrzymać się z naszej pracy, ponieważ tylko wtedy możemy w pełni poświęcić się naszym klientom.

Nasza praca wiąże się z odpowiedzialnością za zdrowie psychiczne osób, które się do nas zgłaszają. Ważne jest, abyśmy zachowali wysoki poziom profesjonalizmu i etyki zawodowej. Dzięki odpowiedniemu wynagrodzeniu możemy też inwestować w dalszy rozwój zawodowy i osobisty, co przekłada się na jakość świadczonych przez nas usług.

Nurty w psychoterapii – czym się różnią i który wybrać dla siebie?

nurty w psychoterapii

Zastanawiasz się, o co chodzi z nurtami w psychoterapii? Nie wiesz, jakie znaczenie przypisywać temu, w jakim nurcie pracuje psychoterapeuta? Który byłby najwłaściwszy dla Ciebie?

Nurt w psychoterapii oznacza podejście lub szkołę.

Każdy nurt ma swoje własne założenia teoretyczne, techniki interwencji i cele terapeutyczne. Mogą one być stosowane, aby lepiej pomóc Ci w radzeniu sobie z różnorodnymi problemami emocjonalnymi, zachowaniami i relacjami.

Który zatem nurt wybrać, który będzie najlepszy?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Ważne jest znalezienie podejście, które najlepiej pasuje do Twoich potrzeb i preferencji, a także do problemu, z którym się zmagasz.

Jednak osobiście uważam, że istnieją ważniejsze elementy przy wyborze psychoterapeuty.

Badania naukowe wielokrotnie potwierdzają, że to relacja między terapeutą a pacjentem jest kluczowym czynnikiem wpływającym na skuteczność terapii, niezależnie od wybranego nurtu. Ważne, aby terapeuta był empatyczny, akceptujący i potrafił stworzyć bezpieczną przestrzeń do zgłębiania Twoich myśli, uczuć i doświadczeń.

Równie ważne jest doświadczenie terapeuty.

Może potrzebujesz specjalistycznego podejścia lub wiedzy terapeuty w konkretnych obszarach, takich jak trauma, zaburzenia jedzenia, uzależnienia czy terapia par. Znalezienie terapeuty, który ma doświadczenie i specjalizuje się w obszarze, który jest dla Ciebie istotny, może być kluczowe dla osiągnięcia pozytywnych wyników terapeutycznych.

Takie aspekty jak płeć, wiek, czy wyznanie wprawdzie nie powinny wpływać na kompetencje terapeuty, ale mogą być dla Ciebie istotne.

W niektórych przypadkach, na przykład przy terapii związanej z traumą lub historią nadużyć, możesz czuć się bardziej bezpiecznie w obecności terapeuty tej samej płci. Może to ułatwić Ci otwarcie się i odkrycie trudnych doświadczeń.

Jeśli jesteś w podeszłym wieku, może Ci być trudno zaufać młodziutkiemu terapeucie – i odwrotnie: nastolatek może łatwiej nawiązać kontakt z kimś młodszym.

Jeśli z kolei jesteś bardzo religijny, możesz preferować osobę, która dzieli te wartości i może zintegrować je w terapii.

Jak wybrać nurt w psychoterapii?

Jeśli chodzi o wybór nurtu, to zastanów się, jakie oczekiwania masz wobec psychoterapii oraz jak wyobrażasz sobie współpracę z terapeutą.

Potrzebujesz bardziej eksperckiego i dyrektywnego podejścia, czy może wolisz towarzysza w procesie terapeutycznym? Jak poruszasz się w obszarze swoich emocji i czy preferujesz raczej podejście racjonalne?

Twoje problemy trwają od dawna, czy może wynikają z krótkotrwałego kryzysu?

Jesteś otwarty na różne narzędzia terapeutyczne, takie jak pisanie prac, gry terapeutyczne czy eksperymenty, czy też wolisz tradycyjną rozmowę?

Interesuje Cię praca z ciałem i techniki relaksacyjne, czy raczej nie czujesz się z nimi komfortowo?

To wszystko może pomóc Ci w wyborze odpowiedniego nurtu terapeutycznego, który najlepiej odpowiada Twoim potrzebom i preferencjom.

Rodzaje nurtów w psychoterapii

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) skupia się na identyfikowaniu i zmianie myśli i zachowań negatywnych. Może być pomocna jeśli zmagasz się np. z zaburzeniami lękowymi lub kompulsjami.

W tym nurcie terapeuta będzie aktywny i skoncentrowany na konkretnym planie działania. Jest to zazwyczaj terapia krótkoterminowa, nastawiona bardziej na rozwiązanie problemu niż na analizie jego źródeł.

Z kolei terapia psychodynamiczna może być bardziej odpowiednia jeśli chcesz lepiej zrozumieć swoje obecne problemy emocjonalne i dotrzeć do ich źródła poprzez m.in. zgłębienie swojego dzieciństwa i relacji interpersonalnych.

Terapeuta będzie mniej aktywny i mniej dyrektywny. Więcej przestrzeni pozostaje dla klienta.

Jeśli jesteś osobą otwartą i chętnie eksplorujesz swoje uczucia, nurt psychoterapii oparty na pracy nad emocjami, tak jak terapia humanistyczna, może być dla Ciebie odpowiedni.

Terapeuta w tym nurcie może być aktywny, ale nie będzie dyrektywny.

Jeśli zaś czujesz, że Twój problem obejmuje nie tylko Ciebie, ale także np. całą rodzinę, zastanów się nad terapią systemową, która skupia się na zrozumieniu Twoich problemów w kontekście relacji z innymi oraz w ramach szerszego systemu, w którym funkcjonujesz.

Na tego typu terapię możesz uczęszczać samodzielnie lub wraz ze swoją partnerką/partnerem czy też którymś z członków rodziny (np. z matką), a także z całą rodziną z dziećmi.

Terapeuta będzie aktywny i dyrektywny.

Nurt integratywny – korzysta z połączenia różnych metod i podejść, z których zazwyczaj jedno jest dominujące.

Wszystkie wyżej wymienione nurty terapeutyczne oferują różnorodne metody pracy, obejmując terapię indywidualną, grupową oraz sesje terapeutyczne w parach.

Niemniej jednak nie każdy terapeuta będzie praktykować wszystkie te formy terapeutyczne.

I na koniec – zaufaj sobie.

Sprawdź, jak się czujesz w towarzystwie terapeuty, czy na tyle dobrze i bezpiecznie, aby mu zaufać i się otworzyć. To Twoje uczucia są kluczowe w procesie terapeutycznym.

Pierwsza wizyta u psychoterapeuty: co warto wiedzieć

pierwsza wizyta u psychoterapeuty

Być może właśnie rozważasz skorzystanie z psychoterapii i zastanawiasz się, czego możesz spodziewać się na pierwszej wizycie u psychoterapeuty.

W tym wpisie znajdziesz najważniejsz informacje na temat pierwszego spotkania z psychoterapeutą, które pomogą Ci się do niego przygotować.

Na czym polega pierwsza wizyta u psychoterapeuty?

Pierwsze sesje u psychoterapeuty to tzw. sesje diagnostyczne.

W niektórych przypadkach terapeuta może postawić diagnozę już na pierwszej wizycie, szczególnie jeśli Twój problem jest dobrze zdefiniowany i oczywisty. Jednakże w bardziej skomplikowanych przypadkach, gdzie problemy są wieloaspektowe lub istnieje potrzeba dodatkowych badań lub oceny, proces ten może trwać dłużej.

Czy psychoterapeuta może postawić diagnozę?

Tak, ale warto zauważyć, że tylko niektórzy terapeuci mają uprawnienia do oficjalnego diagnozowania zaburzeń psychicznych, na przykład licencjonowani psycholodzy kliniczni, psychiatrzy i niektórzy inni specjaliści w dziedzinie zdrowia psychicznego. Mogą wystawić diagnozę nozologiczną, polegającą na identyfikacji choroby lub zaburzenia na podstawie objawów i wyników badań, w oparciu o system klasyfikacyjny. W Polce obowiązuje ICD-10 (International Classification of Diseases).

Czy to oznacza, że jak pójdę do psychoterapeuty, to wyjdę z diagnozą?

Oczywiście nie każdy klient ma postawione rozpoznanie choroby psychicznej czy zaburzeń. Wiele osób zdrowych decyduje się na terapię psychologiczną z różnych powodów.

Jednak jeśli terapeuta rozpozna objawy lub potrzebna jest bardziej specjalistyczna ocena, może zasugerować konsultację z psychiatrą lub innym specjalistą medycznym w celu postawienia diagnozy i ewentualnego leczenia farmakologicznego. W takim przypadku diagnoza nozologiczna może być potrzebna, ale nie jest to reguła w przypadku każdej terapii psychologicznej.

Inną sprawą jest diagnoza problemowa, która odnosi się do procesu identyfikowania konkretnych problemów, trudności lub wyzwań, z którymi borykasz się w swoim życiu. Polega na wspólnym określeniu obszarów życia , które stanowią źródło Twoich trudności, cierpienia lub dyskomfortu. Mogą to być różne problemy, takie jak trudności w relacjach interpersonalnych, stres, lęki, trudności w radzeniu sobie z emocjami, problemy w pracy lub szkole, problemy z samopoczuciem, itp.

O co zapyta Cię psychoterapeuta podczas pierwszej wizyty i dlaczego?

  1. Przed pierwszą wizytą zastanów się, jaki jest Twój problem, dlaczego zwracasz się do terapeuty i dlaczego akurat teraz – czy wydarzyło się coś, co skłoniło Cię do szukania pomocy, czy może Twój problem narasta od dłuższego czasu.
  2. Jakie masz oczekiwania dotyczące terapii – pomoże to terapeucie zrozumieć i urealnić oczekiwania oraz dostosować plan terapeutyczny do Twoich potrzeb i możliwości. Dzięki temu możemy skoncentrować się na celach, które są realistyczne i osiągalne.
  3. Psychoterapeuta może zapytać o Twoją sytuację życiową, zawodową, rodzinną, co pozwoli lepiej zrozumieć kontekst, w którym funkcjonujesz obecnie. To daje pełniejszy obraz Twojego życia i może pomóc w zidentyfikowaniu czynników, wpływających na Twoje trudności.
  4. Dzieciństwo i historia rodziny – przeszłość rzutuje na teraźniejszość. W dzieciństwie tworzą się bardzo silne wzorce i przekonania, które mogą przyczyniać się do Twoich aktualnych problemów. Na przykład, mogą wpływać na Twoje obecne relacje i zachowania. Terapeuci pytają o przeszłość, aby lepiej zrozumieć, czy masz doświadczenia, które mogą wymagać specjalnej uwagi lub leczenia.
  5. Przeżyte doświadczenia traumatyczne – znalezienie się w sytuacji zagrażającej życiu, np. wypadek komunikacyjny, ciężka choroba, udział w katastrofie lub bycie jej świadkiem, doświadczenia z dzieciństwa, takie jak przemoc domowa, nadużycia, zaniedbanie, utrata bliskiej osoby, rozwód rodziców, mogą pozostawić trwałe piętno na psychice. Identyfikacja tych traum jest ważna dla zrozumienia źródeł obecnych problemów zdrowia psychicznego i emocjonalnego.
  6. Pytania o dotychczasowe korzystanie z pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej. Jeśli jesteś pod opieką psychiatry i bierzesz leki – powiedz o tym terapeucie. Wiedza o przyjmowanych lekach pozwoli lepiej dopasować metody pracy terapeutycznej, uwzględniając wpływ leków na Twoje samopoczucie i funkcjonowanie psychiczne.
  7. Może paść pytanie o używanie alkoholu i innych substancji zmieniających nastrój, aby zdiagnozować lub wykluczyć uzależnienie, co umożliwi podjęcie właściwych kroków diagnostycznych i interwencyjnych, wpływających proces zdrowienia klienta.
  8. Podczas wywiadu diagnostycznego psychoterapeuta może pytać o sprawy seksualne, zwłaszcza jeśli są one istotne dla problemów, z którymi się zgłaszasz. Mogą to być pytania o doświadczenia seksualne, włączając w to ewentualne traumatyczne przeżycia, nadużycia seksualne lub inne negatywne doświadczenia związane z seksualnością, orientację seksualną, tożsamość płciową, problemy związane z seksualnością np. w kontekście relacji itp. Pytania te są zadawane w sposób wrażliwy i profesjonalny, z szacunkiem dla prywatności i komfortu klienta. Celem jest zrozumienie, w jaki sposób sfera seksualna może wpływać na ogólne funkcjonowanie emocjonalne i psychologiczne oraz jakie problemy lub trudności mogą być istotne dla terapii.

Dlaczego terapueci zadają takie pytania i czy musisz na nie odpowiedzieć?

Może to wyglądać dość strasznie. Ale pamiętaj – nie musisz odpowiadać na wszystkie pytania psychoterapeuty. Ważne jest, respektowanie swoich granic. Masz prawo decydować, jak wiele informacji chcesz udostępnić. Być może uważasz, że to zbyt intymne, jest za wcześnie i musisz nabrać zaufania, być może zbyt bolesne.

Jednak warto pamiętać, że terapeuci nie zadają pytań tak po prostu z ciekawości, ale aby lepiej zrozumieć Twoją sytuację i potrzeby. Odpowiedzi na nie mogą pomóc w opracowaniu spersonalizowanego planu leczenia i skuteczniejszej terapii.

Jeśli jednak nie czujesz gotowości, aby odpowiedzieć na konkretne pytanie, możesz to powiedzieć terapeucie. Terapeuta powinien szanować Twoje granice i pracować z Tobą w tempie, które jest dla Ciebie odpowiednie.

A co, jeśli nie wiem, o czym mówić?

Zdarza się, że przed wizytą masz mnóstwo tematów, jesteś przygotowany, ale gdy siadasz w fotelu, okazuje się, że nie wiesz, o czym masz mówić. Możesz czuć zagubienie i frustrację. Nie martw się. Terapeuta jest przygotowany na różne reakcje. Pozwól mu poprowadzić sesję i pokierować rozmową.

Żeby uniknąć stresu związanego z „pustką w głowie”, możesz spisać sobie na kartce zagadnienia, które chcesz poruszyć.

Jakie pytania możesz Ty zadać psychoterapeucie?

  1. Pytanie o kwalifikacje i doświadczenie – to bardzo ważne, ponieważ w Polsce nie ma regulacji prawnych dotyczących zawodu psychologa i psychoterapeuty, co wiąże się z tym, że psychoterapię można legalnie prowadzić bez żadnego doświadczenia.
  2. Czy psychoterapeuta korzysta z regularnych superwizji, czyli spotkań z osobą wykwalifikowaną i doświadczoną, aby omawiać swoją pracę, interwencje terapeutyczne, zrozumienie klientów oraz wyzwania terapeutyczne. Istotą superwizji jest zapewnienie jakości pracy terapeutycznej, etycznej opieki nad klientem oraz zachowanie profesjonalnego rozwoju.
  3. Jak długo trwa terapia i jakich efektów można się spodziewać?
  4. Jakie metody stosuje – w zależności od nurtu, np. w poznawczo-behawioralnym terapeuta może być bardziej dyrektywny, terapia ustrukturyzowana lub w humanistycznym – terapeuta będzie zachęcać do samodzielnego odkrywania rozwiązań, stawiając na autonomię i wzmacnianie wewnętrznych zasobów. W terapii systemowej terapeuta może zaś skoncentrować się na dynamice relacji w rodzinie lub otoczeniu społecznym klienta, w celu zrozumienia i zmiany wzorców interakcji.
  5. Ile czasu zajmie terapia – czy jest to terapia krótkoterminowa z określoną liczbą sesji, i/lub czasem trwania, czy długoterminowa?
  6. Czy musisz się specjalnie przygotowywać do sesji, np. czy zadawane będą prace domowe?
  7. Jak będą monitorowane postępy psychoterapii?

Kontrakt terapeutyczny – co to takiego?

Kontrakt terapeutyczny nie jest formalnym dokumentem prawnym. Jest to umowa zawarta między terapeutą a klientem, która ma na celu uregulowanie zasad współpracy w ramach terapii. Większość z nich wynika z etycznych standardów praktyki terapeutycznej.

Co może zawierać kontrakt?

  1. Czas i częstotliwość terapii: Określenie częstotliwości spotkań terapeutycznych i długości trwania terapii. Zazwyczaj sesje indywidualne odbywają się raz w tygodniu, w określonym dniu i godzinie i trwają 50 minut.
  2. Zasady poufności: Potwierdzenie, że informacje przekazywane podczas terapii są poufne i będą traktowane z pełnym szacunkiem do prywatności klienta. Ważne, aby terapeuta objaśnił sytuacje, kiedy może złamać zasady poufności. Jedną z nich jest obowiązek zgłoszenia organom ścigania informacji o planowanym lub popełnionym przestępstwie, jeśli istnieje uzasadnione podejrzenie, że przestępstwo może zagrażać życiu lub zdrowiu osób trzecich. Także jeśli terapeuta uzna, że klient znajduje się w bezpośrednim niebezpieczeństwie samookaleczenia lub samobójstwa, może podjąć działania mające na celu ochronę życia klienta, w tym skontaktowanie się z odpowiednimi służbami ratunkowymi lub bliskimi klienta.
  3. Zasady płatności: Omówienie ceny sesji terapeutycznej oraz zasad płatności, a także polityki anulowania i przekładania spotkań.
  4. Granice relacji terapeutycznej: Określenie kwestii dotyczących komunikacji poza sesjami terapeutycznymi, przyjazdów i wyjazdów klienta oraz wszelkich innych kwestii, które mogą być istotne dla relacji terapeutycznej.
  5. Zasady postępowania w przypadku nagłych sytuacji: Ustalenie procedur postępowania w przypadku nagłych sytuacji, takich jak kryzysy emocjonalne, samobójcze myśli, czy inne pilne potrzeby klienta.

Kontrakt terapeutyczny może być spisany lub ustalony ustnie.

Naruszenie kontraktu nie ma żadnych konsekwencji prawnych, a jego zawarcie przede wszystkim pomaga w budowaniu zaufania, jasności i efektywności procesu terapeutycznego.

Czy psychoterapia jest dla każdego?

psychoterapia

Ostatnio na Facebooku natknęłam się na reklamę koszulek z napisem „Babska wycieczka tańsza niż terapia” i pomyślałam, że coś w tym jest!

Często słyszę – od swoich klientów, od innych terapeutów lub od osób, które mają własne doświadczenia terapeutyczne – że każdy powinien udać się na terapię. Osobiście nie do końca się z tym zgadzam. Choć jestem przekonana, że psychoterapia może być niezmiernie pomocna i naprawdę zmienić życie, to nie jest jedyną drogą, aby osiągnąć szeroko pojęty dobrostan.

Czym jest psychoterapia, przeczytasz TUTAJ.

Dlaczego więc uważam, że terapia nie zawsze jest niezbędna? Co można zrobić w zamian, a czego unikać?

Zazwyczaj do podjęcia decyzji o skorzystaniu z psychoterapii prowadzi długa i kręta droga.

Często, zanim zdecydujemy się na ten krok, szukamy innych sposobów radzenia sobie ze swoimi problemami lub wyzwaniami emocjonalnymi.

Dlaczego tak trudno zdecydować się na psychoterapię?

Istnieje wiele powodów, dla których możesz mieć trudności z podjęciem decyzji o rozpoczęciu psychoterapii. Niektóre z głównych obaw to:

  1. Strach przed otwarciem się – możesz obawiać się, że podczas terapii będą poruszane tematy intymne lub bolesne, co może być dla Ciebie niekomfortowa lub wstydliwe.
  2. Obawa przed osądem – odczuwasz lęk przed oceną ze strony terapeuty lub obawę, że może oceniać Cię za Twoje myśli, uczucia lub zachowania.
  3. Niechęć do zmiany – być może obawiasz się zmiany, która może nastąpić w wyniku psychoterapii. Nawet jeśli obecna sytuacja nie jest idealna, zmiana może być przerażająca i niepewna.
  4. Brak zaufania – być może masz negatywne doświadczenia z terapeutami lub terapią w przeszłości i możesz nieufnie podchodzić do kolejnej próby.
  5. Stygmatyzacja – wciąż istnieją szkodliwe przekonania na temat psychoterapii, np., że jest ona albo dla osób silnie zaburzonych, albo słabych. Możesz obawiać się, że uczęszczanie na terapię będzie wiązać się z oskarżeniem o „nienormalność”.
  6. Koszty – psychoterapia jest kosztowna, możesz się obawiać, że nie będziesz w stanie sobie na nią pozwolić, nawet jeśli wiesz, że mogłaby Ci pomóc.
  7. Brak wiary w terapię – niektórzy po prostu nie wierzą, że terapia może im pomóc lub mają wątpliwości co do jej skuteczności.
  8. Brak poczucia potrzeby – może bagatelizujesz swoje problemy emocjonalne lub nie zdajesz sobie sprawy z tego, że terapia mogłaby Ci pomóc lub uważasz, że poradzisz sobie bez pomocy.

Możesz mieć jeszcze inne powody, podważające lub odsuwające decyzję o podjęciu terapii.

Ważne jest zrozumienie, że ta decyzja jest trudna i bardzo osobista. To całkowicie naturalne, że się boisz i odczuwasz niechęć do zajmowania się bolesnymi tematami.

Co zamiast psychoterapii?

Istnieje kilka ścieżek, które można podjąć w poszukiwaniu lepszego samopoczucia:

  1. Wsparcie ze strony bliskich osób – rozmowa często przynosi ulgę, pomaga znaleźć rozwiązanie lub uzyskać potrzebną radę.
  2. Indywidualna praca nad sobą – czytanie książek, artykułów lub korzystanie z materiałów online. Możesz też wypróbować techniki relaksacyjne, medytację lub praktykę mindfulness.
  3. Grupowe wsparcie – udział w różnego rodzaju warsztatach rozwojowych.
  4. Aktywność fizyczna – regularne ćwiczenia mogą zmniejszyć objawy związane z trudnościami emocjonalnymi poprzez uwalnianie endorfin i poprawę samopoczucia.
  5. Twórcze wyrażanie emocji – malowanie, pisanie, gra na instrumentach, taniec, śpiew czy ceramika to tylko kilka przykładów działań, które mogą pomóc wyrazić i uwolnić nasze emocje.
  6. Zmiana stylu życia – poprawa nawyków żywieniowych, zwiększenie aktywności fizycznej czy ograniczenie stresujących sytuacji, skupiając się na dbaniu o siebie.
  7. Poszukiwanie specjalistycznej pomocy w innych dziedzinach – czasami trudności psychiczne mogą mieć swoje odbicie w samopoczuciu fizycznym. Warto zatem rozważyć leczenie objawów, zwłaszcza gdy przyczyna pozostaje niejasna.

Jeśli któreś z powyższych sposobów są dla Ciebie skutecznie, to super.

Tego nie stosuj zamiast psychoterapii

Gorzej jednak kiedy sięgamy po mniej konstruktywne metody. Takie, które doraźnie przynoszą ulgę lub chwilową poprawę, ale w dłuższej perspektywie mogą przynosić więcej szkody niż pożytku.

Oto kilka takich niekonstruktywnych strategii:

  1. Unikanie problemów zamiast szukania rozwiązań. Możesz próbować ignorować problemy lub unikać trudnych sytuacji, co może prowadzić do nagromadzenia się frustracji i stresu.
  2. Nadmierne używanie alkoholu i innych substancji psychoaktywnych – może prowadzić do uzależnienia, problemów zdrowotnych, a także do kłopotów z prawem oraz problemów rodzinnych i społecznych.
  3. Ucieczka w nadmiarowe zachowania, takich jak praca, sport, seks, internet, jedzenie, zakupy, sprzątanie, aby uniknąć trudności lub wypełnić pustkę emocjonalną. Jednakże nadmierne zaangażowanie w te aktywności może prowadzić do uzależnienia oraz zaburzeń psychicznych.
  4. Izolacja społeczna – unikanie kontaktu z innymi ludźmi może prowadzić do pogłębiania poczucia samotności i izolacji oraz ograniczyć możliwość zdobywania wsparcia i perspektyw życiowych.
  5. Agresja – Wybuchy gniewu i agresywne zachowania mogą być krótkoterminowym sposobem na wyładowanie frustracji, ale prowadzą do eskalacji konfliktów i pogorszenia relacji z innymi.
  6. Szukanie pomocy u osób niekompetentnych lub nieuczciwych – obiecujących cudowną, bezwysiłkową przemianę. Nie dość, że nie przynosi to oczekiwanych rezultatów, to może prowadzić do straty czasu, pieniędzy oraz pogorszenia stanu psychicznego, zwiększyć poczucie rozczarowania i bezradności. W rezultacie może to również podważyć zaufanie do osób, które rzeczywiście mogą pomóc.

Czy zawsze trzeba skorzystać z psychoterapii, by poprawić swój dobrostan?

Nie zawsze konieczne jest korzystanie z pomocy psychoterapeuty. Istnieją pewne sytuacje, w których można poradzić sobie samemu lub z pomocą bliskich.

Warto jednak pamiętać, że decyzja o rozpoczęciu terapii zależy od indywidualnych potrzeb, sytuacji życiowej i preferencji.

Jeśli masz wątpliwości, warto skonsultować się z profesjonalistą, który może pomóc ocenić, czy terapia jest dla Ciebie. Napisz do nas lub zadzwoń.

Od terapeuty dostaniesz wsparcie, zrozumienie i akceptację. Trzeba jednak też pamiętać, że psychoterapia to często łzy, ból, rozsypywanie się na kawałki, wstyd. To także przypominanie traum i przeżyć, o których by się wolało nie pamiętać, odsłanianie najbardziej wrażliwych miejsc czy oglądanie siebie w swoich najgorszych wersjach.

Konfrontacja z głębokimi uczuciami i zmianą myślenia wymaga dużo wysiłku i energii. To trudne i przerażające. Jestem jednak przekonana, że, terapia może być niezwykle wartościowym doświadczeniem, prowadzącym do głębokiej transformacji i uzdrowienia.

Czym się różni psycholog od psychoterapeuty? Podstawowe różnice

psycholog a psychoterapeuta

„Co czwarty Polak czuje pogorszenie zdrowia psychicznego po pandemii” czytam w artykule na stronie politykazdrowotna.com. Od dawna mówi się też, że w Polsce jest niedobór psychoterapeutów, a czas oczekiwania na wizytę u specjalisty na Narodowy Fundusz Zdrowia to niekiedy nawet 2 lata. Niemniej świadomość wagi zdrowia psychicznego u Polaków rośnie.

Jednak kiedy stajemy przed wyborem specjalisty, często pojawia się pytanie: psycholog czy psychoterapeuta? Zarówno psycholog, jak i psychoterapeuta zajmują się problemami w zdrowiu psychicznym, ale różnią się w podejściu, kwalifikacjach i metodach leczenia. 

Ten artykuł rzuca światło na te subtelne, lecz istotne różnice, pomagając zrozumieć, kiedy i do kogo najlepiej się zwrócić. Odkryj, jak te dwie ścieżki zawodowe się przeplatają i jak mogą wspierać Twój dobrostan psychiczny w różnych sytuacjach życiowych.

Kim jest psycholog?

Psycholog to wykwalifikowany specjalista, który ukończył pięcioletnie studia magisterskie z zakresu psychologii. W Polsce psychologia jest jednym z nielicznych kierunków, które są nauczane jako jednolite studia magisterskie. 

Absolwenci tego kierunku posiadają gruntowną wiedzę z zakresu funkcjonowania psychiki ludzkiej, co umożliwia im prowadzenie diagnozy i poradnictwa psychologicznego. 

Psycholog może zajmować się różnymi aspektami zdrowia psychicznego – od psychoedukacji, przez poradnictwo, po udzielanie pomocy psychologicznej w różnych instytucjach, np. w szkole, w przedszkolu, poradni psychologiczno-pedagogicznej, poradniach zdrowia psychicznego czy ośrodku interwencji kryzysowej. Psycholog znajdzie zatrudnienie także w wojsku, w policji, w więzieniach, a nawet przy sportowcach czy osobach biznesu.

Ich specjalizacje są różnorodne i mogą obejmować takie obszary jak psychologia kliniczna, neuropsychologia, psychologia biznesu czy psychologia dzieci i młodzieży. 

W toku swojej pracy psycholog może korzystać z różnych metod diagnostycznych, w tym testów psychologicznych, aby zidentyfikować specyficzne problemy psychiczne. 

Jednakże ważne jest podkreślenie, że psycholog nie ma uprawnień do prowadzenia regularnej psychoterapii, jeśli nie ukończył szkoły psychoterapii. 

Kim jest psychoterapeuta?

Psychoterapeuta jest specjalistą, który po ukończeniu studiów wyższych (zazwyczaj o profilu psychologicznym, humanistycznym lub medycznym) kontynuuje swoje kształcenie, przechodząc przez szczegółowe i zaawansowane szkolenie w zakresie psychoterapii. Aby prowadzić praktykę psychoterapii, powinien ukończyć szkołę psychoterapii i uzyskać certyfikat jednego ze stowarzyszeń:

  • Polskie Towarzystwo Psychiatryczne, 
  • Polskie Towarzystwo Psychologiczne, 
  • Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej, 
  • Polskie Towarzystwo Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej, 
  • Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne, 
  • stowarzyszenia skupione w Polskiej Radzie Psychoterapii.

W trakcie tego szkolenia psychoterapeuci zgłębiają wybrane przez siebie nurty terapeutyczne, takie jak psychoterapia psychodynamiczna, poznawczo-behawioralna, humanistyczno-egzystencjalna, systemowa czy integracyjna. Każdy z tych nurtów ma swoje założenia i techniki pracy z klientem, które psychoterapeuta wykorzystuje w celu efektywnej pomocy osobom zmagającym się z zaburzeniami psychicznymi, trudnościami emocjonalnymi lub problemami w funkcjonowaniu. 

Psychoterapeuta skupia się na głębokiej pracy terapeutycznej, angażując klienta w proces rozumienia i zmiany jego schematów myślenia, zachowania i przekonań. TUTAJ możesz przeczytać, na czym polega psychoterapia.

Ważną częścią kształcenia psychoterapeuty jest też doświadczenie własnej terapii oraz regularna superwizja, co pomaga w utrzymaniu wysokich standardów etycznych i profesjonalnych w praktyce terapeutycznej.

psycholog a psychoterapeuta

​Różnice między psychologiem a psychoterapeutą

Poniższa tabela przedstawia główne różnice między tymi dwiema specjalizacjami.

KryteriumPsychologPsychoterapeuta
Wykształcenie5-letnie studia magisterskie z psychologiiStudia wyższe, następnie 4-letnie szkolenie podyplomowe
SpecjalizacjaRóżne obszary, np. psychologia kliniczna, neuropsychologiaWybór konkretnego nurtu terapeutycznego, np. psychodynamiczny, poznawczo-behawioralny
Zakres pracyDiagnostyka, poradnictwo, psychoedukacjaGłęboka praca terapeutyczna, długoterminowe leczenie problemów psychicznych
UprawnieniaDiagnozowanie problemów psychicznych, kierowanie do innych specjalistówProwadzenie psychoterapii krótko- i długoterminowej
Doświadczenie własneNie musi przechodzić terapii własnejWymagane, włączając własną terapię i superwizję
Praca z klientamiGłównie diagnoza i krótkoterminowe wsparcieDługoterminowa praca nad zmianą schematów myślenia i zachowania klienta

Można przyjąć, że psychologia jest dość szeroką dziedziną o ogromnym spektrum zainteresowań, tymczasem psychoterapia skupia się na jej wycinku i terapeutycznym leczeniu zaburzeń psychicznych. To znaczy, że psychoterapia zawiera się w psychologii, a nie odwrotnie.

Ani psycholog, ani psychoterapeuta nie mają uprawnień do prowadzenia leczenia farmakologicznego. 

Kiedy psycholog, a kiedy psychoterapeuta?

Decyzja o tym, kiedy skorzystać z pomocy psychologa, a kiedy psychoterapeuty zależy od indywidualnych potrzeb i rodzaju problemów, z którymi się borykamy. Psycholog może być odpowiednim wyborem w przypadkach potrzeby diagnozy, krótkoterminowego wsparcia lub poradnictwa, na przykład w sytuacjach stresowych, problemach życia codziennego, czy w ramach profilaktyki psychicznej. 

Z kolei psychoterapeuta jest wskazany, gdy mamy do czynienia z głębszymi problemami psychicznymi, nawracającymi trudnościami emocjonalnymi, które wymagają długoterminowej terapii, takimi jak zaburzenia lękowe, depresja, problemy w relacjach, zaburzenia odżywiania czy zaburzenia osobowości.

Psycholog a psychoterapeuta – podsumowanie

  • Psycholog to osoba, która ukończyła studia magisterskie w zakresie psychologii. 
  • Psychoterapeuta to specjalista z dodatkowym szkoleniem podyplomowym, skupiony na długoterminowej terapii i pracy z emocjami klienta.
  • Psychoterapia zawiera się w psychologii, ale nie odwrotnie. 
  • Psycholog i psychoterapeuta nie mają uprawnień do przepisywania leków. To kompetencje lekarza psychiatry.

Na czym polega psychoterapia? Czym jest i dlaczego warto skorzystać?

Psychoterapia, często postrzegana jako kluczowy element w leczeniu problemów zdrowia psychicznego, jest procesem, który pomaga ludziom poprawić jakość życia i poradzić sobie z różnymi trudnościami emocjonalnymi i psychicznymi. 

Bardzo często psychoterapia opiera się na rozmowach terapeuty z klientem. 

To metoda leczenia zaburzeń psychiki, która ma za zadanie wspierać osoby cierpiące na zaburzenia takie jak depresja czy lęki, a także pomagać w odkrywaniu i realizowaniu własnego potencjału, co przekłada się na zwiększenie satysfakcji życiowej i lepsze samopoczucie. 

Korzystając z psychoterapii, klienci uczą się rozumieć własne procesy psychiczne i emocjonalne, co pomaga im w tworzeniu zdrowszych wzorców myślenia i zachowania.

Główne cele psychoterapii obejmują:

  • Zrozumienie i przetwarzanie przeżyć emocjonalnych.
  • Poprawa komunikacji i relacji interpersonalnych.
  • Rozwiązywanie konfliktów wewnętrznych i lepsze radzenie sobie ze stresem.
  • Odkrywanie nowych sposobów myślenia i działania, które prowadzą do lepszego samopoczucia i zadowolenia z życia.

Psychoterapia jest procesem indywidualnie dostosowanym do potrzeb każdego klienta, co czyni ją skuteczną metodą pomocy w szerokim zakresie problemów psychicznych i emocjonalnych.

Definicja psychoterapii i podstawowe założenia

Definicja psychoterapii obejmuje szeroki zakres działań terapeutycznych, które mają na celu nie tylko leczenie rozpoznanych zaburzeń, takich jak stany lękowe, fobie, obniżony nastrój czy drażliwość, ale również wsparcie w radzeniu sobie z doświadczeniem traumatycznych wydarzeń oraz pomoc w odkrywaniu i rozwijaniu wewnętrznego potencjału jednostki.

Podstawowe założenia psychoterapii opierają się na kilku kluczowych punktach:

  • Zrozumienie i empatia – Terapia zakłada, że każdy klient jest traktowany z głębokim zrozumieniem i empatią, co jest podstawą do budowania zaufania i otwartości w relacji terapeutycznej.
  • Indywidualne podejście – Każda osoba jest unikalna, dlatego terapia jest dostosowywana do indywidualnych potrzeb i okoliczności klienta.
  • Współpraca – Psychoterapia jest procesem współpracującym, w którym klient i terapeuta wspólnie pracują nad osiągnięciem ustalonych celów terapeutycznych.
  • Rozwój – Centralnym celem jest pomoc klientom w rozwijaniu nowych umiejętności i strategii radzenia sobie z problemami, co przekłada się na poprawę jakości życia.

Proces psychoterapii

Psychoterapia jest złożonym procesem, który obejmuje szereg etapów i działań, mających na celu pomoc klientowi w rozwiązywaniu jego problemów psychicznych i emocjonalnych. 

Na początku terapii kluczowym elementem jest stworzenie kontraktu terapeutycznego, który jest swego rodzaju umową między klientem a terapeutą. Kontrakt ten określa ramy współpracy, cele terapii oraz zasady, jakimi będą się kierować obie strony podczas sesji.

W trakcie procesu psychoterapii można wyróżnić kilka kluczowych elementów:

  • Rozmowa terapeutyczna – Serce psychoterapii, polegające na dialogu między terapeutą a klientem, w którym klient ma możliwość wyrażenia swoich myśli, uczuć i doświadczeń.
  • Rozwiązywanie problemów – Terapeuta pomaga klientowi identyfikować źródła jego trudności, a następnie wspólnie pracują nad znalezieniem skutecznych sposobów radzenia sobie z nimi.
  • Wypracowywanie nowych wzorców zachowania – Celem jest pomoc klientowi w rozwoju nowych, zdrowszych sposobów myślenia i reagowania na różne sytuacje życiowe.

W nurcie humanistycznym, w którym pracuję, nie ustalam strategii na każdą sesję. Proces jest elastyczny. Oczywiście na początku ustalamy cele terapeutyczne, a terapeuta potem ustala pewną strategię, ale to jest bardzo elastyczny proces, gdzie ważne są momenty. Często porównuję, że te momenty są jak ziarenka piasku. Dopiero jak ich jest ileś, to widać efekt.

Rodzaje i metody psychoterapii

To, na czym polega psychoterapia i jak będzie wyglądała, zależy od rodzaju terapii, ponieważ istnieje wiele metod leczenia schorzeń i zaburzeń psychicznych.

 Każdy rodzaj i metoda psychoterapii ma swoje specyficzne cechy i jest skierowany na określone problemy psychiczne. Wyróżniamy:

  • Psychoterapia poznawczo-behawioralna – Koncentruje się na identyfikowaniu i zmianie negatywnych schematów myślenia, przyczyniających się do problemów psychicznych oraz wprowadza różne techniki pozwalające wypracować nowe, bardziej korzystne wzorce zachowań.
  • Psychoterapia psychodynamiczna – Skupia się na analizie wczesnych doświadczeń życiowych i ich wpływie na obecne problemy psychiczne klienta.
  • Psychoterapia w nurcie humanistycznym – Jest zorientowana na indywidualne doświadczenia klienta,, podkreślając jego autonomię i zdolność do samorealizacji. Terapeuta tworzy środowisko oparte na empatii, akceptacji i autentyczności, wspierając klienta w odkrywaniu własnego potencjału, rozwoju osobistym i zrozumieniu emocji, by móc żyć pełniej i świadomiej.
  • Terapia systemowa – Podkreśla rolę relacji rodzinnych i społecznych w rozwoju i leczeniu problemów psychicznych.

W jakich schorzeniach psychoterapia jest pomocna?

Psychoterapia skutecznie leczy wiele różnych zaburzeń, w tym:

  • Depresja
  • Zaburzenia lękowe
  • Zaburzenia osobowości
  • Zaburzenia odżywiania
  • PTSD (zespół stresu pourazowego)
  • Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD)
  • Zaburzenia afektywne dwubiegunowe
  • Zaburzenia snu
  • Zaburzenia adaptacyjne
  • Problemy z uzależnieniami

Warto zauważyć, że psychoterapia może być również pomocna w radzeniu sobie z trudnościami życiowymi i emocjonalnymi, które niekoniecznie kwalifikują się jako zaburzenia psychiczne.

Psychoterapia może przynieść wiele korzyści, w tym poprawę zdrowia psychicznego i emocjonalnego, lepsze zrozumienie siebie i swoich zachowań, zmniejszenie objawów takich jak lęk czy depresja, oraz rozwój zdrowszych strategii radzenia sobie ze stresem. Może także poprawić relacje interpersonalne, zwiększyć samoocenę i pomóc w rozwiązywaniu problemów życiowych, prowadząc do większej satysfakcji z życia i ogólnego poczucia dobrostanu. Bardzo często terapia zmienia nastawienie klienta. 

Psychoterapia indywidualna a terapia grupowa

Oto tabela prezentująca różnice między psychoterapią indywidualną a grupową:

KategoriaPsychoterapia IndywidualnaPsychoterapia Grupowa
Struktura sesjiSesje jeden na jeden z terapeutą.Sesje prowadzone z grupą osób.
InterakcjeGłęboka interakcja z terapeutą.Interakcje między uczestnikami grupy i terapeutą.
Prywatność i poufnośćSesje są całkowicie prywatne.Poufność zachowana, ale prywatność ograniczona przez obecność innych osób.
Wsparcie i identyfikacjaWsparcie głównie od terapeuty.Dodatkowe wsparcie i identyfikacja z innymi członkami grupy.
Dynamika procesuProces terapeutyczny dostosowany do indywidualnych potrzeb.Dynamika grupowa jako element procesu terapeutycznego.
Koszt i dostępnośćZazwyczaj droższa z uwagi na indywidualne sesje.Często tańsza, koszt dzielony między uczestników.
Cel terapiiSkoncentrowana na indywidualnych problemach i celach klienta.Skupia się na tematach wspólnych dla grupy. Często jest bardzo osobista praca na tle grupy.

Od czego zależy skuteczność psychoterapii?

Skuteczność psychoterapii zależy od wielu czynników, które wspólnie przyczyniają się do powodzenia procesu terapeutycznego:

  • Relacja terapeutyczna – Budowanie zaufania i dobrego kontaktu między klientem a terapeutą jest fundamentem skutecznej terapii.
  • Zaangażowanie i gotowość klienta – Od motywacji klienta zależy to, jak będzie pracował w terapeutą, ale także poza sesjami, i czy nie przerwie terapii przed czasem.
  • Kompetencje i doświadczenie terapeuty – Wiedza, umiejętności oraz doświadczenie terapeuty mają istotny wpływ na przebieg i efektywność terapii.
  • Dopasowanie metody terapeutycznej – Wybór odpowiedniej metody terapeutycznej, dostosowanej do indywidualnych potrzeb i problemów klienta da lepsze efekty.
  • Czas trwania i regularność sesji – Regularne i konsekwentne uczestnictwo w sesjach oraz czas poświęcony na terapię również wpływają na jej efektywność.
  • Wsparcie zewnętrzne– Wsparcie ze strony rodziny, przyjaciół, a także innych form pomocy, jak grupy wsparcia, może wspierać proces leczenia.
  • Gotowość do zmiany – Otwartość na zmianę i praca nad sobą poza sesjami terapeutycznymi znacząco przyczyniają się do postępu.

FAQ – najczęściej zadawane pytania o psychoterapię

Kto może prowadzić psychoterapię?

W Polsce, ze względu na brak ustawy regulującej zawód psychoterapeuty, teoretycznie każdy może się tytułować psychoterapeutą. Jednak zgodnie z dobrą praktyką, psychoterapeutą powinna być osoba, która jest w trakcie lub ukończyła 4-letnią szkołę psychoterapii i osiągnęła pewien poziom praktyki oraz doświadczenia w zależności od wybranego nurtu. Wymagana jest również terapia własna, choć zależności od nurtu może być różnie traktowana. Zawsze warto zapytać o kwalifikacje i doświadczenie terapeuty przed rozpoczęciem terapii.

Czy psychoterapeuta może przepisać leki?

Psychoterapeuta nie prowadzi leczenia farmakologicznego. Leczenie farmakologiczne to domena psychiatry. 

Kto powinien skorzystać z pomocy psychoterapeuty?

Z pomocy psychoterapeuty powinny skorzystać osoby, które doświadczają trudności emocjonalnych, psychicznych lub relacyjnych, takich jak lęki, depresja, problemy z relacjami, niska samoocena, czy stres, mogą skorzystać z pomocy psychoterapeuty. Psychoterapia jest także pomocna dla osób pragnących lepiej zrozumieć siebie i rozwijać swoje umiejętności radzenia sobie z wyzwaniami życiowymi.